Eftir at pápi var deyður, dugdi eg ikki at seta orð á mína støðu, 
men royndi kortini.
Eg varð noyddur at lýsa meg sjálvan sum okkurt annað;
alt annað var ov torført.
Summar dagar var eg eitt svart hol,
aðrar dagar hevði eg einki heiti,
og av og á var eg krabbameinið, ið drap pápa.
Eg hevði eisini krabbamein,
men eitt øðrvísi slag.
Eingin sá, at eg var sjúkur,
uttan eg.
Mítt krabbamein hevði nøkur ávís eyðkenni.
Tað skapaði fleiri svørt hol í mær.
Tað hvarv og kom aftur, áðrenn eg visti.