Hjá tí, ið bert kennir ein part av tílíkum einsnevnum, kann vera rættiliga ørkymlandi, tá ið orð verður nýtt í honum ókendari merking. Soleiðis var t.d., tá ið onkur á sinni fór inn til Mariu Poulsen at keypa eitt mál, og handilsgentan ikki kendi ta merking, sum var sjálvsøgd hjá tí, ið keypa vildi.

Tílíkt veldur sum vera man íðuliga trupulleikar, meðan móðurmálið verður lært. Øll læra skjótt at kenna eitt nú “seym” sum nagla; men at seymur eisini er í øllum seymaðum pløggum, kann vera heldur torførari at skilja, tó at báðir seymirnir hava sama starv: at halda tveimum lutum saman.

Gøðska í merkingini “tæri” (kvalitetur) er gamalt orð í málinum. Longu í fyrstu orðabók síni 1773, t.e. fyri meir enn 200 árum síðani, hevði Svabo hetta orðið við og týddi tað við “godhed, bonitas,” og “bonitas” verður í latínskari-danskari orðabók (Goldschmidt) útlagt sum “god Beskaffenhed, Godhed” í fyrsta lagi “om materielle Genstande,” í øðrum lagi “om personer.”