Á barnaárunum vóru nøvn, ið festu seg í huganum og ongantíð hvurvu aftur. 
Summi komu úr bíbliusøguni. 
Sum Nain, Kanaan og Emaus. 
Onnur komu frá prátinum hjá monnunum undir hjalsvegginum. Sum Seyðisfjørður, Langanes og Siglufjørður. 
Og hjá honum, ið hvørki gjørdist pílagrímur ella fiskimaður, vórðu hesi nøvnini bara hangandi.
Sum ósjónligar verur, ið ongantíð fingu samband við veruleikan.

...

Í bernsku lærðum við orð, er festust í huganum og eru þar enn. 
Sum hver úr biblíusögunum.
Til dæmis Nain, Kanaan og Emaus. 
Önnur áttu rót sína að rekja til mannanna undir naustaveggjunum, orð eins og Seyðisfjörður, Langanes og Siglufjörður. 
Og sá, sem hvorki varð pílagrímur né sjómaður, geymdi nöfnin í huganum sem ósýnilegar verur, er aldrei náðu til veruleikans.

Bókin er á føroyskum og íslendskum.