Camus verður oftast nevndur hin dapri eksistentialisturin, men við Pestini vísir hann eina menniskjaliga tilverustevnu, sum hevur trúnna á tað besta í tí einstaka menniskjanum.    

Skaldsøgan fekk íblástur úr einari kolera-farsótt, sum gjørdi av við stóran part av íbúgvunum í algirska havnarbýnum Oran í 1849, eftir at franska heimsveldið hevði tikið valdið á Algier.   

Í fyrstuni vórðu tað bara rottur, ið doyðu. Men býurin endaði í fullkomnari avbyrging, sum gjørdi íbúgvarnar frá sær sjálvum av longsli eftir frælsi.  

Ein lækni á staðnum berjist manniliga fyri lívunum hjá íbúgvunum. Fleiri onnur taka undir og fara at hjálpa honum við arbeiðnum og royna at skapa lívsdygd undir ringastu hugsandi korum ella at skipa fyri virðiligum deyða.

Pestin er um, hvørja ávirkan tað hevur á menniskju, ið liva í einum deyðadømdum býi.