Eg gangi í Tróndargøtu saman við vinum. Luftin er kvirr, eina nátt í august. Uppi yvir okkum í floyalsbláu náttini eru mánin og Norðstjørnan. Ongantíð hevur verið ein klárari stund enn henda. Henda stundin sigur mær, at her hoyri eg heima. Eg eri heima. Hetta er mín ætt.