Savnið er um, hvussu menniskju í úrtíð koma í støður, sum gera tey til tað, tey eru. Tey gerast foreldur og skulu byggja sína tilveru sum foreldur, og ongin veit, um hetta eydnast, fyrr enn tú hevur roynt tað í nøkur ár, og tá traðka minnini til. Hetta savnið er um, hvussu royndir og minni gerast poetisk fyri betur at skilja verðina.