Í útryðjuni av einum býi fittan tein uttan fyri Istanbul arbeiða ein brunngravari og lærlingur hansara við at finna vatn í víðum turrlendi. Sum teir báðir knossast í summarhitanum og grava seg longri og longri niður í lendið, knýta teir vinabond og siga søgur hvør fyri øðrum, sum spegla ymisku áskoðanirnar á heimin. Teir báðir – tann fátæki gamli drongurin og ungi drongurin, ið misti pápan, sum varð settur í fongsul fyri politiskt virksemi ímóti stjórnini. 

Teir fara til handils inni í býnum og taka sær av løttum har eftir dagsins strev. Har fær drongurin eyga á ta reyðhærdu kvinnuna og verður trásettur av henni, sum er eins hugtikin av honum sum hann av henni. Ørastu dreymarnir hjá dreinginum verða veruleiki, men í gáloysni hendir ein vanlukka, sum rakar brunngravaran, og drongurin flýggjar aftur til Istanbul. 

Fleiri ár ganga, áðrenn hann gáar eftir, at kanska átti hann ikki ábyrgdina av, at meistarin doyði, og somuleiðis hvør hetta reyðhærda gandakvendið var. 

Ein bergtakandi søga um ættarbond og kærleika, um eystur og vestur, siðvenju og nútíðarrák eftir ein av nútíðarinnar stóru frásøgumonnum.