Í einum sólstóli á afturdekkinum situr íslendska skaldið og ævintýramaðurin Benedikt Einarsson og tekst við at doyggja av einum ovurskamti av morfini. Nú er tann lötan komin í lívi hansara, tá ið fortíðin hevnir seg aftur. Gjögnum dvínandi tilvit skaldsins kraklast minnini í dreymkendum brotum. Minni um eitt lív, livað í streym­kvarð­anum millum tvær aldir, ta nítjandu og ta tjúgundu. Eitt lív halgað skaldskapi og hug­sjónini um at lyfta eina tilafturskomna tjóð upp úr armóð og framtaksloysi.

 

Men lívið hjá Benedikti Einarssyni er hin­veg­in eisini eitt lív, sum frá byrjan, ja, frá sjálvum gitnaðinum, er merkt av sviki og ein­um úrveljandi blindleika fyri tí, sum remb­ist og so at siga er viljin í samtíðini. So við og við fáa svikini og blindleikin ­alsamt dapr­ari avleiðingar og ikki síðst, tá ið træðrir teirra flökjast inni í ætlanir hjá týðandi nas­istum.

 

---

Les brot úr bókini her

---

Carl Jóhan var gestur í Summarmorgni 13.08.2014. Hoyr samrøðuna her

---