Harrin gav ikki kollutari kúgv horn, at hon skuldi ikki stanga, og betur er at elska dyggan hund enn illan træl, segði hann, – tey tíðindi ganga sum rótasúpan, at Jens hevur lovað at spreingja kong í luftina. Tey siga, at hann hevur keypt sær ein fullan kassa við dynamitt.

Bikarið er fult, rópti Jónas, kongavitjanin er avlýst. Lat meg tosa við Jensin, segði Hanna Malena og fór. Hon fann hann niðri í neystinum. Hann sat friðarligur á einum geisla og riðaði eina skrubbunót.

Er tað satt, Jens, at tú hevur keypt ein kassa við dynamitt ? spurdi konan.

Tað, sum ikki er lygn, er satt, segði Jens.

Hvat skalt tú brúka dynamittið til ?

At spreingja við.

Hvat skalt tú spreingja ? Einki svar.

Hvat skalt tú spreingja, Jens ? Sig tað nú.

Kong.