Tomas Espedal um bøkurnar:

ÆVISØGA: Ævisøgan, er søgan um ein sjálvan, sum ein annar skrivar. Eg vildi skriva um ein annan, men hann var eg. Ævisøgan kenst aftur sum tekstaslag.  Hon byrjar í eini gøtu, einum húsum. Byrjar við uppvøkstri, og síðan verður alt drigið inn í skrivingina.   

DAGBÓK: Eg helt fram við dagbókini, sum er skrivað til sín sjálvs! Hon skal ikki hava nakran lesara. Hon er ­privat. Tað var ein ertandi tanki at skriva eina ektaða dagbók, sum síðan skuldi koma fyri eyguni á øðrum. 

BRØV: So skrivaði eg brævið, sum vendir sær beinleiðis til ein annan, bara ein. Eg hevði skrivað til mín sjálvs í dag­bók­ini, og so vaks „tú“ fram. Brævið er ein tú-bók, og henda bókin er ein bøn. Har kundi saktans bara staðið „Kom aftur til mín.“  „Eg sakni teg. Ver skjót aftur.“