Í 1934 bygdi ein múgvandi armeni, Yacoubian, eina stóra lon miðskeiðis í Kairo. Henda lonin, sum enn stendur, er karmur um skaldsøguna og samstundis ein mynd av egyptiska samfelagnum. 

Har býr og starvast ein litrík fjøld av ymiskum fólki, teirra millum kenslusári konufólkarevurin Zaki Bey, samkyndi blaðstjórin Hatim Rashid og unnusti hansara, framherjandi Hagg Azzam við síni loynikonu, Taha el Shasli, gløggi sonur fátæka duravørðin, sum gerst víðgongdur, Busayna, handilsgentan, ið má tola handilsstjóran, sum er nærgang­andi ímóti henni, tí hon skal breyðføða trý yngri systkin. 

Her er kynslív, átrúnaður, politikkur og pengar, men fyrst av øllum vald og máttloysi.  

---

Í sambandi við ensku týðingina skrivar týðarin, Humphrey Davies: 

Jákupslon er til og er á sama stað sum í skaldsøguni. Tað var har, faðir rithøvundans (Abbas al Aswany, sum eisini var kendur rithøvundur) hevði sína skrivstovu, og har hevði Alaa al Aswany sjálvur sína fyrstu tannlækna­stovu. Men ikki alt líkist. Heldur enn at vera „háklassisk í evropeiskum sniði, við svalum, prýddum við grikskum andlitum høgdum í stein“, er lonin eitt sera stásiligt dømi um art deco, uttan feril av svalum. 

Sama er við fólkunum í skaldsøguni. Nógvir egyptar halda seg vita, hvørji tey ymsu fólkini eru „í veruleikanum“, men har eru ikki nógvar beinleiðis lýsingar av ávísum fólkum, heldur eru tey sett saman av ymsum fyrimyndum. Lesarin skal heldur ikki leggja alt ov mikið í, at hendingarnar, sum verða nevndar, verða sagdar at henda undan og undir, at Irak hersetti Kuvait í 1990. Skaldsøgan lýsir Egyptaland nú á døgum. 

Tískil er skeivt at halda, at alt, sum verður nevnt í Jákupslon er nágreini­lig mynd av einum veruleika, sum er lættur at kenna aftur. Heimurin í bókini er rætt og slætt dagsins Egyptaland, men rithøvundurin fær tað at líkjast veruligum sannleika við at nýta eyðkenni frá nógvum ymsum kendum støðum og fólkum og skapa sítt egna burtur úr tí. At hesar sam­ansetingar eru so sannførandi prógvar, hvussu framúrskarandi skaldsøgan er, og helst er tað tí, hon er so væl dámd.