Men so. Eitt gott summarkvøld út ímóti jóansvøku untist tær at sigla inn á Seyðisfjørðin. Eitt av nøvnunum varð til veruleika.

Um bakborð opnar seg Norðfjørðurin, eitt annað av hesum dularfullu nøvnunum. Tú stevnir beint móti Dalatanga, ið fær teg at minnast til veðurtíðindini aftur við døgverðanum har heima.

Og so letur Seyðisfjørðurin seg upp fyri tær.

Fjøllini eru høg. Og kavaklødd langt oman í líðirnar her um hásummarið.

Tað, tú mest saknar í myndini, er tann grøni bøurin. Og bøgarðarnir. Og so okkurt meira sum heima hjá okkum ger, at bygdin verður tað, vit fyrst fáa eyga á í landslagnum. Ein fjøld av fólki á bryggjuni. Og bilar. Ein genta  

stendur við einum stórum skelti: Bert 300 metrar til næsta gistingarhús.

Men fáur gevur sær far um hana. Tey sum ikki hava bil við sær, hasta yvir til risabussin, ið flytur fólk heilt vestur til Akureyrar. Og haðani suður til Reykjavíkar.

Þóra Þóroddsdóttir hevur týtt føroysku bókina Í Íslandi 1977  - Á Íslandi 1977, sum er ferðafrásøgn frá gangandi manni av Seyðisfirði vestur á Blønduós. Vðhvørt koyrdi hann í buss, og viðhvørt fekk hann lyft við góðum fólki. Maðurin æt D.P.Danielsen, føroyskur løgfrøðingur, og hann var 64 ár, tá ið hann gekk túrin. 

DP skrivaði eina lítla, hugtakandi bók um ferðina og greiðir frá fólki og fugli og fjøllum og samfelagnum sum heild. 1. útgávan av bókini kom á føroyskum í 1978, og hon er útseld fyri fleiri árum síðan.

Þóra hevur nú týtt bókina til íslendskt. Útgávan er skipað soleiðis, at á vinstru síðu stendur føroyski teksturin við svørtum bókstavum og á høgru síðu stendur sami tekstur á íslendskum við bláum bókstavum.

Vit halda, at tað er umráðandi í hesum alsamt vaksandi ensktmælta heimi, at vísa á, at enn eru tvey mál til, sum eita føroyskt og íslendskt.